โดยทั้งคู่เล่าว่า ได้เจอกันผ่านการทำงาน นั่นก็คือ เวทีประกวดมิสทิฟฟานี่ จ๋ากำลังตามหาพิธีกรดำเนินรายการ เพื่อนๆเลยแนะนำแล้วก็มาลงตัวที่อั๋น จ๋าได้ให้เหตุผลว่า ต้องการหาพิธีกรที่เข้าใจสิ่งที่เราทำแล้วก็ส่วนใหญ่ผู้ชายก็มักจะไม่ค่อยยอมรับที่จะมาเป็นพิธีกร แต่อั๋นก็รับ โดยเจ้าตัวให้เหตุผลว่า ตั้งแต่ไหนแต่ไร ตนเองเป็นผู้ชายที่สนับสนุนความเท่าเทียมกันของสิทธิสตรี แล้วก็ไม่ใช่แค่สิทธิสตรี มาตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว พอจ๋าโทรมา ตนเองก็เก็ทเลย ตัดสินใจร่วมงานกัน
ซึ่งเอาจริงๆ เราทั้งคู่ ทั้งตัวอั๋นและจ๋านั้นเรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่ไม่เคยเจอกันเลย เหมือนผู้หญิงเลี้ยวซ้าย ผู้ชายเลี้ยวขวา เพื่อนเขาเป็นเพื่อนเรา เพื่อนเราเป็นเพื่อนเขา แต่ไม่เคยเจอกัน แล้วพอขึ้นมหาวิทยาลัยก็อยู่คณะติดกัน เพื่อนๆรู้จักกันหมด แต่ทำไมเราไม่เคยเจอกันก็ไม่รู้
และเมื่อถูกถามว่าอะไรทำให้อยู่ดีๆปิ๊งกัน? อั๋นก็เผยว่า ตนเองเริ่มความสัมพันธ์นี้ด้วยความตั้งใจในการลองดู มันไม่ได้เหมือนแบบปิ๊งๆ ชอบๆ ไม่เลย โสดมาเกือบ 10 ปี ไม่สนใจอะไรเลย ทำแต่งาน แล้วอยู่ดีๆ วันหนึ่งแม่พูดขึ้นมา นี่ตกลงจะไม่มีแฟนจริงๆ เหรอ เราก็นึกในใจว่า อ่อ เหรอ ลืมคิดเรื่องนี้ คือทำแต่งานจริงๆ คือจังหวะที่พูดในทีวีก็เป็นงานที่เราเป็นพิธีกร ก็เลยบอก มามี๊นี่ไง งานที่อั๋นไปเป็นพิธีกรออกทีวีพอดี แล้วเห็นเขายืนอยู่ ไม่เคยมองหน้าเลย สวยดี แต่งตัวสวย แล้วหยิบโทรศัพท์เลย แล้วส่งข้อความคุย แล้วเริ่มลุยเลย คุยแรกๆ ตนเองก็เข้าเกมเลย ถามว่าจ๋ามีแฟนหรือยัง
จ๋าก็เสริมว่า ตอนนั้นตนเองรู้สึกเฉยๆ รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องปกติ มีเพื่อนมาคุยด้วย จ๋าไม่เคยรู้สึกว่าเขาจีบ แต่รู้สึกว่าเขาเป็นคนคุยสนุก อั๋นก็บอกอีกว่า ครั้งแรกที่โทรคุยที่ไม่ใช่เรื่องงาน คุยกันจนเกือบเช้า เม้าธ์เรื่องนู้น เรื่องนี้ อยู่ดีๆ ไม่รู้ว่าเวลากี่โมง แต่ว่ารู้สึกประหลาดดี คุยได้นาน ทันทีที่วางหู ตอนนั้นก็เกือบเช้าแล้ว เรารู้สึกว่าโอเค ไม่อยากเชื่อเลยว่าเราทำแบบนี้ได้อยู่ และไม่ได้เป็นความพยายามด้วยนะ เรารู้สึกว่ามันไม่หมดเรื่องคุย
แต่ก็นานหลายปีมากนะ กว่าที่จ๋าจะเปิดใจ เพราะเหมือนว่าตนนั้นไม่ได้รู้จักภูวนาท เขามาจีบเล่นๆ หรือว่ายังไง พอทุกสิ้นปีตนก็จะบอกว่า โนๆ ฉันไม่พร้อมไปต่อ เลยเลิกกันทุกปีในวันคริสต์มาส ราวๆ 7-8 ปีเลยที่เป็นแบบนี้ ซึ่งอั๋นก็บอกว่า จ๋าเขาเป็นเจ้าสาวที่กลัวฝนเข้าใจไหม แต่เรารู้สึกว่าเขารักเรา
และเมื่อถูกถามว่าแล้วทำอย่างไร ถึงพาเจ้าสาวที่กลัวฝนแต่งงานได้? จ๋าเคยบอกว่าเราแต่งงานกันไม่ได้หรอก เพราะว่าตนเองเป็นคนรักการทำงานมาก ซึ่งงานส่วนใหญก็จะอยู่ที่พัทยา เรารู้สึกว่าเราเป็นคนพัทยา ครอบครัวก็อยู่พัทยา เราอยากอยู่แค่ที่นี่ไม่อยากมาอยู่กรุงเทพ แต่ทางอั๋นก็จะพูดเสมอว่าพัทยานี่มันไกลมากเลยหรอเธอ คือตัวจ๋าเขาจะเห็นแต่อุปสรรคทุกครั้งที่พูด แต่ตัวอั๋นไม่เห็นอุปสรรคตรงนี้เลย เขาก็นั่นนี่ไปเรื่อยๆ จนแบบถ้าเห็นแต่อุปสรรคนั่นก็เลิกกันเลย เป็นคนชัดเจนมาก ก็เลยเลิกกันไปเกินครึ่งปี
จ๋าก็เสริมว่า แล้วตอนนั้นจ๋าเป็นคนเล่นโยคะทุกวัน ซึ่งมันต้องใช้สมาธิมาก แต่วันนั้นเล่นยังไงก็เล่นไม่ได้เลย แล้วเรามานั่งถามตัวเองว่า เราควรจะเข้าใจตัวเองหรือเปล่า ว่าเราชอบเขาหรือเปล่า หรือเราจะต้องปฏิเสธแบบนี้ เพราะว่าเราแค่คิดว่ามันไม่เหมาะไม่ควร ไม่ทุกอย่าง จนโยคะเป็นสิ่งที่เตือนสติเรา เล่นโยคะไม่ได้เลย จนต้องมาง้อเขา เรารู้สึกว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราไปแล้ว
ซึ่งตอนนั้น ที่จ๋ามาง้อ อั๋นก็บอกว่าตนเองไม่คุยเลย ไม่คุยแล้ว นัดกินข้าวตนเองก็ไม่ไปไม่เจอ เธอจะต้องแต่งงานเท่านั้นถึงจะดีด้วย เพราะขอมา 9 ปีแล้ว เขาบอกว่าขอเวลาคิด ทุกครั้งที่ขอเวลาคิดก็ปีหนึ่ง ให้โอกาสมาถึง 9 ครั้ง ตั้งแต่หนุ่มจนแก่ จนวันนึงอยู่ดีๆ เขาก็กลับมา ส่งข้อความว่ากลับมาคุยกันเถอะ อั๋นก็บอกว่าไม่มีประโยชน์อีกแล้ว มันจบแล้ว จนจ๋าบอกว่า เธอไม่คิดเหรอว่าฉันกลับมาคุยกับเธอครั้งนี้ เหมือนฉันได้ตัดสินใจแล้ว ตนก็รีบหยิบโทรศัพท์โทรหาเลย พี่ถามว่าแน่ใจเหรอ เขาบอก อืม เขามั่นใจแล้ว ประมาณว่า เขาพร้อมแต่งงานแล้ว หลังจากนั้นก็นัดเจอพ่อแม่ อาทิตย์นั้นเลย แล้วขอเลย เพราะถ้าไม่ทำแบบนี้เขาจะหนี
ขอบคุณภาพจากอินสตาแกรม unpuwanart, jatiffany และรายการ ฮัลโหลซุปตาร์
เรียบเรียงโดย ทีมงาน สยามนิวส์
